เมื่อวันร้าย ๆ แต่ไม่ร้ายมาก..ผ่านเข้ามาในชีวิต...
ก็ทำให้มีโอกาสได้ทบทวนเรื่องราวที่ผ่าน...เพื่อหาสาเหตุ
มีโอกาสได้หยุดพักความคิด...บอกกับตัวเองว่า...อย่าเพิ่งผลีผลาม
บู่มบ่ามทำอะไรเกินเหตุ...
มีคนบอกว่าทุกปัญหา...ย่อมมีทางแก้...
แต่ว่าทางแก้ของเราแต่ละคน...จะเจ็บปวดแค่ไหน...
ถ้าเลือกไม่เจ็บได้...คงดี...
เรื่องของเรื่องก็คือ...วันนี้รู้สึกว่า ชีวิตเราไม่ได้อยู่บนเป้าหมายที่ควรเป็น...
เลยเป็นเหตุให้ต้องเจอปัญหา...
ในสมัยคริสตกาล พระเยซูเจ้าได้ตรัสไว้ว่า
"ผู้ที่หว่านด้วยน้ำตา จะเก็บเกี่ยวด้วยเสียงหัวเราะ"...
แต่รู้สึกว่าในชีวิตที่ผ่านมา..."ผมมีแต่เสียงหัวเราะ"...เลยต้องเก็บเกี่ยวผลด้วยน้ำตาซะแล้ว...
จะว่าไปแล้วใช่ว่าจะไม่รู้ตัว...แต่ไม่ยอมแก้ไขต่างหาก...
และตอนนี้...จะมาสำนึกตัว...มันก็สายไปแล้ว...
ต้องเริ่มต้นใหม่...
"หมื่นคำแก้ตัว...หรือจะสู้หนึ่งการแก้ไข..."
ขอบคุณทุึกกำลังใจจริงๆ ขอบคุณอย่างเหลือล้น...
ขอโทษที...ที่วันนี้พาเรื่องเศร้า ๆ มาให้ผ่านหูผ่านตาเล่น...
คงไม่ว่ากันนะ...ให้เข้าใจซะว่า...คนเราไม่ใช่พระอิฐพระปูน...ถึงจะเป็นพระสงฆ์องค์เจ้าก็เถอะ...
มันก็ต้องมีวันที่ล้มเหลวบ้าง....
"เราต้องเข้มแข็งที่จะยอมรับความจริง...แต่เราต้องอ่อนแอที่จะยอมรับว่า...เราทำไม่ได้ทุกอย่างไป"
