เมื่อคิดว่าชีวิตนี้คือ การเดินทาง...
แล้วเราจะไปกังวลอะไรกับสิ่งใหม่ ๆ ที่ต้องเจอ
สิ่งที่ต้องกังวลคือ ทำอย่างไรจึงจะใช้ชีวิตร่วมกับคณะผู้เดินทางอย่างมีความสุขต่างหาก...
ไหน ๆ เราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว...ต้องมีบ้างบางเวลาที่เราต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
เป็นธรรมดา ถ้าระหว่างทางต้องทะเลาะกับใครสักคน...เพราะเราทุกคนไม่ได้เป็นคนดีพร้อม
เป็นธรรมดา ถ้าต้องถูกใครเอารัดเอาเปรียบ...เพราะบางครั้งเราก็เอาเปรียบคนอื่นเหมือนกัน
แต่ในเรือลำเล็ก ๆ นี้ เราไม่มีทางหนีเรื่องราวเหล่านี้พ้นเลย...
สิ่งที่ควรทำคือ ยอมรับกันและกันให้ได้...และพยายามปรับปรุงตัวเราเองเสมอ ๆ
ถ้าทุกคนต่างปรับปรุงตนเอง...หันหน้าเ้ข้าหากันได้..
เวลานั้นเรือลำเล็ก จะมีแต่ความเข้าใจ และไม่มีใครต้องบังคับใครให้เปลี่ยนแปลง...
ไม่ต้องกังวล...เดินไปช้าๆ...แต่อย่าเห็นแก่ตัว...เพราะหนทางนี้ยังอีกยาวไกล..
และเรายังคงต้องการเพื่อนร่วมทาง...ถ้าเรามัวแ่ต่เห็นแก่ตัว...
สุดท้าย ทุกคนอาจทิ้งเราให้เดินทางคนเดียวก็ได้
