Edit title Here

ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่
นักคิดร้อยคำ นักธรรมร้อยใจ
วันนี้มีอะไรใหม่ ๆ เสมอในชีวิต
อย่างน้อยก็มีความรักของพระเจ้า
เป็นความรัก...ที่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง...
และอยู่กับเราเสมอ...แม้เราจะไม่ค่อยใส่ใจก็ตาม
Enter
BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

วันจันทร์ที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2553

ความสำเร็จของคนโรม

หลังจากที่ก้มหน้าก้มตาเรียนอย่างหนัก...
คุณพ่อเล็ก..ก็ได้ป้องกันวิทยานิพนธ์ได้สำเร็จ...
โอกาสนี้พวกเรานักศึกษาไทยในโรม..ก็ได้มีโอกาสแสดงความยินดีกับคุณพ่อ..
เพื่อให้กำลังใจและเป็นการส่งแรงใจให้คุณพ่อทำหน้าที่ในด้านการอบรม...อย่างข้นแข็ง
ให้สมกับเกียรตินิยมที่ได้รับมา...จากพระคุณของพระเจ้า...
พวกเราขอชื่นชมในความสามารถของคุณพ่อ...
ถือได้ว่าคุณพ่อเป็นนักศึกษาตัวอย่างคนหนึ่ง...ที่ขยันเรียน มีความรับผิดชอบ..
รุ่นน้อง ๆ ทุกคนรู้สึกประทับอย่างมากมายเลยครับ...

ถ้าโชคดี เราคงได้มีโอกาสเจอพ่อเล็กอีก ในฐานะนักศึกษาปริญญาเอก...


อย่าลืมกลับมาเรียนต่อนะครับ...


ภาพนี้พ่อเล็กมีความสุขมาก....กับของขวัญ...เป็นกล้วยไม้สีเหลืองที่น้องๆ มอบให้
สีเหลืองแปลว่าอะไร...ลืมไปแล้ว น้องจอยเป็นคนให้นิยามไว้...






นี่คือโฉมหน้าคนให้นิยามดอกไม้สีเหลือง...นักเขียนทรายเม็ดหนึ่ง







ดูแต่ละคนครับ...มีอาการต่างกันไป พ่อสันติค้ำคางสองมือเลย...เครียดหนัก 
ส่วนพ่อวินัยก็ยิ้มแบบฉีกมุมปากเล็ก ๆ คิดหนักเหมือนกัน
ส่วนพ่อแบงค์...ก็ยิ้มได้..เพราะเหลือสอบอีกวิชาหนึ่ง ภาษากรีก...ง่ายนิดเดียว...






ภาพรวม...มีทั้งคนกำลังสอบ สอบเสร็จแล้ว...เรียนจบแล้ว...เลื่อนสอบ...สอบไม่่ผ่าน...มีทุกรสชาติของชีวิต








ทรายเม็ดหนึ่ง...ตอนนี้เริ่มจะไม่ไหวแล้ว...ชูสองนิ้วบอกว่ารอบนี้ขอเป็นทรายสองเม็ดละกัน
โปรดสังเกตกระถางดอกไม้....มีฐานรองที่มั่นคง...(รับได้ป่าวนี่)








พ่อหน่องมาช้า...เพราะติดภาระกิจ...เตรียมงานปิดปีการศึกษา ไปซื้อของแทนผม..เป็นพี่ที่เสียสละจริงๆ 
มาไม่ทั้น อาหารหมดแล้ว...ดูปากครับ...เหมือนกำลังต่อว่าพวกเราที่ไม่รอ...(ล้อเล่นครับ..ใครจะรอไหว)








โฉมหน้าอาหารร้านนี้...ที่นี่เป็นร้านอาหารจีน ชื่อว่า ปอตาเปีย...(ถ้าออกเสียไม่ผิด)
การสั่งอาหาร...ไม่ต้องคิดมากสั่งภาษาไทยได้ เช่น จานนี้บอกว่า "ขอตีนไก่"...ได้เลยทันที






ส่วนอันนี้ผัดสปาเก็ตตี้ดิริโซ่...









พี่ ๆ ขวดกระแทกปากแล้ว...ใครช่างถ่ายออกมาได้ตรงปากขวดเหลือเกิน









นี่คือพ่อพรศักดิ์ หรือที่เราเรียกว่า "เฮียหมู" คนที่จะจบแบบสมบูรณ์คนต่อไป...พวกเราเตรียมล้างท้องไว้รอแล้วนะครับ...










พระของคริสต์กับพระถังฯ... ตอนนี้เริ่มจะแยกไม่ออกแล้ว









คนนี้อมยิ้ม...เพื่ออะไร...ไม่ทราบครับ..แต่ที่แน่...พ่อเค้าสบายแล้ว...ดีใจด้วยจริงๆ 









ทรายเม็ดหนึ่ง....แอ๊บตาหลอด...








บรรยากาศเป็นไปอย่างมีความสุข ทุกคนลืมเรื่องสอบไปเลย








ยินดีด้วยอีกครั้งหนึ่ง








มีคนนี้คนเดียว...ที่ไม่ค่อยอะไรอะไรมากมาย....
เป็นไม่ค่อยพูด..(กินอย่างเีดียว)....


-->
เนื้อหาและรูปภาพในบล็อกนี้ แม้จะไม่ใช่มืออาชีพ..แต่ถ้าจะนำไปใช้ในการอื่น ขอให้แจ้งเจ้าของบล็อกนิดนึงนะครับ
สงวนลิกขสิทธิ์ตามพ.ร.บ. ครับ...