วันนี้เกิดอารมณ์ศิลป์แบบเด็ก ๆ
เลยลองสเก็ตภาพพระเยซูเจ้าสำหรับเด็ก ๆ
ผลออกมาไม่รู้ว่าเป็นยังงัย...
ไม่รู้ว่าสวย หรือถูกใจเด็ก ๆ มากแค่ไหน..
ทำอย่างไรจึงจะรู้ว่าภาพการ์ตูนสวยถูกใจเด็ก ๆ
ในเมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ ก็คงต้องมองแบบผู้ใหญ่
เหมือนเหตุการณ์ตอนหนึ่ง...
ในหนังสือเรื่องเจ้าชายน้อย
ที่เริ่มเรื่องด้วยการเล่าว่า...
เด็กชายคนหนึ่ง ...วาดรูป งูกินช้าง..
งูกลืนเจ้าช้างตัวโตเข้าไปทั้งตัว
แล้วเอาไปให้ผู้ใหญ่ดู..
แต่ผู้ใหญ่กลับบอกว่าเป็นรูปหมวก....
ตลกดีเหมือนกัน
หลายคนต่างมองในมุมของตอนเอง
แต่ไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม
หากเรามองในมุมของตนเอง จำทำให้เราเข้าใจคนอื่นน้อยลง
ดังนั้นการมองทั้งสองมุม
เพื่อความเข้าใจตนเอง และเข้าใจผู้อื่น...
ครั้งหนึ่ง..
พระเยซูเจ้าทรงเดินทางออกเทศนาสั่งสอนตามเืมืองต่าง ๆ
ขณะเดินทาง พระองค์ทรงเล่าเรื่องที่พระองค์จะทรงถูกทรมานตรึงกางเขนและสิ้นพระชนม์
แต่มีศิษย์คนหนึ่ง เข้าไปขัดขวางและห้ามพระองค์ไม่ให้ไปรับทรมาน
แต่พระองค์บอกกับศิษย์คนนั้นว่า..
ถอยไป เจ้าซาตาน
ศิษย์คนนั้น ฟังแล้วไม่เข้า..
เพราะเขาคิดในมุมของมนุษย์ มิได้คิดในมุมมองของพระเจ้าเหมือนกับพระเยซูเจ้า
เรื่องชักจะไปกันใหญ่แล้ว...
แค่เริ่มต้นวาดการ์ตูน...กลายเป็นเรื่องของ "มุมมอง"
อันที่จริงขอสารภาพบาปตรงนี้เลย..
ผมฝึกวาดการ์ตูนมานานแล้ว...แต่ผีมือแย่ลงทุกที...
วาดแล้วไม่ได้ฟิลเลย...
วาดทีไร ก็ดูแข็ง ๆ ทุกที...
สมัยที่ผมเรียนปรัชญา
ผมฝึกวาดการ์ตูนในห้องเรียนด้วย...
ขณะที่อาจารย์สอน...ผมก็วาดการ์ตูน..
ผมทำอย่างนี้อยู่ประมาณสองปี..
แต่ไม่ได้ทำทุกวันนะ...วันไหนเรียนก็เรียน.
วันไหนเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ก็วาดการ์ตูน..
นี่เป็นตัวอย่างที่ไม่ค่อยดีนัก..
เด็ก ๆ และเยาวชนอย่าเอาเยี่ยงอย่างเด็ดขาด..
และตอนนี้ถึงเวลาที่ผมคิดว่า ผมจะต้องใช้โทษบาปแล้ว
ผมจะต้องนำวิชาี่ที่ผมแอบฝึกปรือมานั้น..ออกมาใช้..
ใ้ช้ให้เกิดประโยชน์ต่อพระศาสนจักรบ้าง...
ผมได้ขโมยเวลาของพระองค์..มา เพื่อทำในสิ่งที่ผมชอบ..
ผมจึงคิดว่า ผมจะคืนเวลาให้พระองค์...ตามความสามารถ..
นี่เป็นจุดเริ่มต้น...ที่จะทำการ์ตูน..เรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับพระคัมภีร์..
เพื่อจะได้เป็นประโยชน์ โดยเฉพาะกับเด็ก ๆ
เดี๋ยวต้องคอยดูกัน ว่าจะไปได้ไกลสักแค่ไหน..
หวังว่าเรือคงไม่ล่มกลางทาง...
แล้วเราจะได้เห็นการ์ตูน..ในภาพดิจิตอล...
และเรื่องราวต่าง ๆ ที่มีสาระบ้าง ไร้สาระบ้าง...ตามประสา..
อยู่เป็นกำลังใจกันหน่อยนะ..
เพราะกว่าจะหาเวลาว่างทำได้...ก็ยากพอสมควร...
แล้วพบกันใหม่