หลายคนคิดว่าสิ่งที่ตนเองกำลังทำอยู่..หรือสถานที่ที่กำลังยืนอยู่นั้น...ไม่ใช่คำตอบของชีวิต
และคิดว่า...ถ้าได้เปลี่ยนแปลงมันเมื่อไหร่...ชีวิตคงจะดีขึ้นไม่น้อย...
บนหนทางที่เรากำลังเดิน...กับหนทางของคนอื่น...ดูเหมือนว่ามีความแตกต่างกัน...
บางคนคิดว่า "ถ้าฉันได้ไปเดินบนหนทางของคนนั้นหรือคนนี้แล้ว...ฉันคงสบายกว่าที่เป็นอยู่นี้"
ครับ...ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่หนทางที่เรากำลังเดิน...แต่มันอยู่ที่ตัวคนที่กำลงเดินต่างหาก...
ต่อให้เราเปลี่ยนที่อยู่ เปลี่ยนหน้าที่การงาน...หรือเปลี่ยนเพื่อนร่วมงาน...
เราก็จะยังคงประสบกับปัญหาเดิม ๆ เพราะเรายังเป็นคนเดิม..
สิ่งที่พอจะทำได้คือ...ยอมรับในหนทางที่เรากำลังเเดิน..
เรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้น...เพื่อเก็บไว้รับมือกับหนทางข้างหน้า...เพราะเราไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไร...
และไม่เปรียบเทียบกันคนอื่น...เพราะความยากลำบากของคนเรามันต่างกัน
แต่ปัญหาหนึ่งที่เจอคือ...ความท้อแท้..หมดกำลังที่จะก้าวต่อไป...
ขอให้เราหยุดพักระหว่างทาง...นอนเก็บแรงไว้...เติมพลังท้องให้อิ่มเอม...
แล้วค่อยเดินต่อไป...ถ้าอ่อนกำลังลงอีก...จะนั่งลงพักผ่อนอีก ก็ไม่เสียหายอะไร..
ขอเพียง...อย่าเดินออกนอกเส้นทาง...อย่าหลงทาง....
หนทางที่แน่นอนที่สุดคือ ถนนของพระเยซูเจ้า...
ถนนที่พระองค์เคยเดินมาก่อน...ถนนสายนี้ มีคำตอบให้เราเสมอ...
พระองค์ตรัสว่า "เราเป็นหนทาง ความจริง และชีวิต..."
ถ้าสามสิ่งนี้รวมกันเมื่อไร...ลองคิดดูสิครับ...ว่า...
บนทางเดินของความจริง..ที่ให้ชีวิต...และเป็นชีวิตนิรันดร์นั้น..มันจะน่าเดินขนาดไหน...
ขอให้สู้ต่อไป...สู้ในที่ที่เราอยู่...สู้กับหน้าที่ที่เรากำลังทำ...
สู้ในฐานะคนของพระเ้จ้า...
สู้กับมันสักตั้ง...ไม่เห็นเป็นไร...จะกลัวไปทำไม..
ถ้าเราคิดว่าพระเจ้าอยู่ข้างเรา...อยู่เป็นกำลังสำคัญของเรา...
ท่องเอาไว้ในใจเสมอ..
"ข้า่พเจ้าพร้อมแล้วพระเจ้าข้า...ข้าพเจ้ายินดีทำตามน้ำพระทัย"
