สิบกำลังใจ....ยกกำลังสิบ

ยกกำลังหนึ่ง......

กับความเข้าใจตนเอง คือพื้นฐานของทุกกำลังใจ

...ทำให้เราเข้าใจคนอื่น...

ยกกำลังสอง...

กับการยิ้มให้ตนเอง

รอยยิ้ม...ไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้มของใคร...ถ้ายิ้มอย่างจริงใจ

...นั่นคือความสุข แม้จะเป็นรอยยิ้มของศัตรูก็ตาม

ยกกำลังสาม...

กับการให้อภัยตัวเอง...เมื่อรู้จักให้โอกาสกับตัวเอง...
ก็ไม่อยากที่จะให้รู้จักว่า ความสุขของการได้รับการอภัยเป็นอย่างไร...
และพร้อมเสมอที่จะให้อภัยคนอื่น

ยกกำลังสี่...

กับการขอบคุณตัวเอง....
ขอบคุณที่ทุกวันยังมีลมหายใจ...
และยังหาสิ่งดีดีมาสู่ชีวิต

ทำให้ชีิวิตไม่จืดชืด..
ขอบคุณทุกอย่างที่เป็นเรา...
แล้วเราก็จะง่ายที่จะขอบคุณคนอื่นบ้าง...

ยกกำลังห้า...

กับการเติมความกล้าให้ตนเอง..
กล้าพูดความจริง...

กล้าทำสิ่งที่ดี...
กล้าคิดสร้างสรร...

ยกกำลังหก....

กับการยอมรับ....

วิธียอมรับ..เป็นเรื่องง่าย...

แต่มักไม่ค่อยมีใครยอมรับ...

แต่ถ้าได้ยอมรับ...ทุกอย่างที่หนัก..จะเบา

ยิ่งกว่ายกภูเขาออกจากอก

ยกกำลังเจ็ด...

กับความสงบ....

สงบใจตัวเอง...ให้หัวใจได้พักผ่อนบ้าง..

อยู่ห่าง ๆ ภาระหน้าที่และความคิดต่าง ๆ ...

หัวใจก็เหมือนหลอดไฟ...ที่ต้องพักบ้างอะไรบ้าง

ถ้าเปิดนาน  ๆ หลอดอาจจะขาดได้

ยกกำลังแปด...

กับการภาวนา...

การภาวนา..ดูเหมือนเป็นเรื่องน่าเบื่อ...

แต่เชื่อไหมว่า...เมื่อเราลงมือทำด้วยความตั้งใจแล้ว..

เราจะไม่อยากหยุดเลย...มันเหมือนกับว่า

หัวใจเราได้ต่อติดกับพลังลึกลับเข้าแล้ว....

ยกกำลังเก้า....

กับการให้...

ได้ให้คนอื่นบ้างก็ดี...

ดีกว่าจะเอาแต่ได้... เขาเล่าลือกัันว่า "ยิ่งให้ ยิ่งได้รับ"

ไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้วละ...เพราะต้องลองทำเอง

ยกกำลังสิบ....

กับความรัก...

ความรักของพระนะ...ไม่ใช่ความรักอื่น...

ความรักของพระเท่านั้น...ที่ครอบคลุมทุก ๆ ความรัก...

ทุกคนมี...แต่ไม่ใช่ทุกคนที่หาเจอ...

เพราะชีวิตเราเหมือนกระเป๋าใหญ่ใบหนึ่ง

ที่เก็บทุกอย่างรวมกัน...ทั้งสิ่งที่หาเอง สิ่งที่คนอื่นให้มา

และสิ่งที่พระให้มา....มันรวมกันอย่างยุ่งเหยิง...

ถ้าเรามีสิ่งอื่นมาก ๆ เราก็อาจหาความรักของพระไม่เจอ....

หมายเหตุ...ภาพเหล่านี้ ถ่ายรอบ ๆ วัดที่ผมอยู่...Montecerignone