ได้ยินเสียงโทรศัพท์ปลุก
รีบปิด รำคาญ (แล้วจะตั้งทำไม)
ยังไม่ตื่นนอน
ปวดหัวมาก ตุ๊บ ๆ ๆ ๆ
เหมือนว่า เมื่อคืนไม่ได้นอน
แต่จริง ๆ แล้วก็นอน
นอนต่อ
นิสัยเดิม
ฝืนตัวเองลุก
เข้าห้องน้ำตามความเคยชิน
เปิดวัด จุดเทียน
ผมยังยุ่งอยู่ เกาหลีชัด ๆ
ขี้ตามีรึป่าว ไม่รู้
ไม่ได้ดูกระจก
อาบน้ำ..
วันไหนหนาว...ยกยอดเป็นตอนเย็น
แต่งตัวธรรมดา ๆ เชย ๆ
รีบเดินลงเขา
ไปทำมิสซา
อ่านผิด ๆ ถูก ๆ
ชาวบ้านลุ้น
เมื่ออ่านผิด ชาวบ้านแก้ให้ทันที
ในมิสซาเลย
ใจดีจริง ๆ คุณป้า ๆ ยาย ๆ
กาปูิชิโน่สักแก้ว..ที่บาร์
เดินกลับขึ้นเขา
หอบ...ลมใส่
วันไหนดวงดี มีเจ๊อาสามาส่ง
แต่เกือบทุกวันที่ดวงตก...
อ่านหนังสือ
ไม่รู้เรื่อง เซ็ง
อัพบล็อกดีกว่า
ตัน ตัน คิดไม่ออก
ดูทีวีดีกว่า
ดูกีฬา ดูหนัง
เหนื่อยเปลี่ยนช่อง
เพราะมันมีหลายช่องเหลือเกิน
หาอะไรใส่ท้องน้อย ๆ แต่ป่องดีนัก
ทำสปาเก๊ตตี้ มั่ว ๆ เน้นเนื้อ ไม่เน้นเส้น
ต้มข้าว แทนหุง เพราะไม่มีหม้อหุงข้าว
กินข้าว
ง่วง
นอน
อ้าวเย็นแล้ว
ลุกทำหารเย็น
ภาวนาให้คนพาไปกินข้าวนอกบ้าน
ความเชื่อน้อย...ไม่มีเลย
ทำอาหารเอง
เอาข้าวที่เหลือจากมื้อเที่ยง
ผัดใส่ใข่ หอมแดง ไส้กรอก
หอมดี....น่าอร่อย
แต่พอกิน...ไม่อร่อยเลย
ค่ำ-------------------------------
ปิดวัด ปิดบ้าน
ขังตัวเอง
อ่านหนังสือ
สมาิธิแตก
ดูทีวี ง่วง
อัพบล็อก เช็คเมล
งง ทำไมตายังสว่างอยู่
เตรียมมิสซาพรุ่งนี้
ฝึกอ่านพระวรสาร (หลายรอบ)
แต่พรุ่งนี้ก็คงอ่านผิดเหมือนเดิม คอยดูสิ
ลืมแล้วว่าต้องอาบน้ำ
อุตส่าห์ยกยอดมา
อาบซะหน่อย
เป็นหวัดเลย
รีบนอน ห่มผ้า ปิดไฟ
คิดได้ว่าลืมกินยาลดไขมัน และกรดยูลิค
ลุกขึ้นมากินยา
แล้วนอนต่อ
นอนไม่หลับ
เอาคอมมาเปิดฟังเสียงอ่านนิยายเรื่อง เพชรพระอุมา
ฟังตอนที่ ๑๐ ตอนเดิมของเมื่อวาน
ฟังหลายรอบแล้ว
ไม่จบ เพราะหลับก่อน
มันคือยานอนหลับหรือป่าว
ผมคิด
แล้วก็หลับไป
