Edit title Here

ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่
นักคิดร้อยคำ นักธรรมร้อยใจ
วันนี้มีอะไรใหม่ ๆ เสมอในชีวิต
อย่างน้อยก็มีความรักของพระเจ้า
เป็นความรัก...ที่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง...
และอยู่กับเราเสมอ...แม้เราจะไม่ค่อยใส่ใจก็ตาม
Enter
BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

วันจันทร์ที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2553

จะกลัว...หรือ จะเกรงดี...

ห่างหายจากบล็อกไปนาน...นานจนเกือบจำหน้าตาบล็อกตัวเองไม่ได้
เกือบโดดแมงมุมยึดทำเป็นบ้านไปแล้ว...
แต่ก็ยังดี ที่ยังมีฝุ่นเกาะ...เพราะมันทำให้เห็นรอยเท้าของผู้มาเยือน
มองเห็นลาง ๆ แต่ก็ดีใจ..แม้จะมีไม่กี่คนก็ตาม

การเดินทางยังดำเนินต่อไป...ปิดเทอมนี้...เป็นปิดเทอมแรก
ยังไม่เคยไปอยู่วัดไหนเป็นจริงเป็นจังสักที..
ช่วงคริสมาสต์และปัสกา ก็ตะลอน ๆ อยู่แถวโรม...ไม่ได้ไปไหนกับใครเขา

พอถึงเวลาไป หัวใจก็ชักจะหวั่น ๆ
กลัวความสามารถไม่ถึง...ว่าังั้น

ฤดูร้อนนี้เปลี่ยนที่อยู่มาสามที่แล้ว
ที่แรกอยู่ที่ เมือง Castellammare
แล้วย้ายมาที่เมือง Macerata
และก็มาจอดเทียบท่าที่ Montecerignone
และก็ไม่รู้ว่า..จะได้ไปไหนอีกหรือปล่าว

ผมอยากไปอยู่วัดเล็ก ๆ บนภูเขา ผมคิดในใจ
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าคงเป็นวัดเล็ก ๆ สงบ ๆ
เหมาะสำหรับการภาวนาและเรียนส่วนตัว

มาริสา เป็นสารถีตีนผี...เร่งรีบขับรถมารับผมที่สถานนีรถไฟริมินี่
เผอิญเกิดการเข้าใจผิด คิดว่าผมจะมาถึงวันจันทร์ แต่ผมกลับมาก่อนสามวัน
เขาเลยไม่รู้ เป็นเหตุให้ผมต้องรอที่นั่นหนึ่งชั่วโมง
แต่ผมก็รอด้วยความหวัง...มากกว่ารอด้วยความเบื่อหน่าย...
ผมหวังว่าจะเจอมาริสา ผมไม่เบอร์เขาและเขาก็ไม่ีมีเบอร์โทรผม
ต่างคนต่างไม่รู้จักกัน...งานเข้าเลย...
ผมคิดในใจว่าสงสัยต้องหาที่พักชายทะเลแถวนี้สักคืนแล้วมั้ง
แต่ที่สุดก็ผ่านไปด้วยดี



ขณะนั่งรถมา มาริสา พยายามอธิบาย และเล่าเรื่องวัดที่เรากำลังจะไปให้ผมฟัง
ผมก็พยายามฟัง...ฟังแบบไม่ให้คาดรูหูเลย...
แต่ก็ยังไม่เข้าใจดีนัก...ก็พยักหน้าไป...ตามฟอร์มเดิม
แต่พอเขาถามย้ำว่าเข้าใจไหม...ผมกลับส่ายหัวซะงั้น
เขาก็คงจะงงเหมือนกัน เพราะผมก็ยังงงตัวเองเลย

มาริสาพามาที่สักการสถาน...ที่เรียกกันว่า Santuario del Beato Domenico
เป็นวัดเล็ก ๆ จริง แต่เรียกกันว่าเป็นสักการสถาน
เพราะที่นี่เป็นที่เก็บร่างของบุญราศีโดเมนิโก
ผมอึ้งเล็กน้อย...ผมได้มาอยู่สักการสถานอีกแล้ว...
เราช่างโชคดีจริง ๆ



ที่มากกว่านั้น ผมตกใจ..เพราะในวัดมีโลงแก้วบรรจุร่างของท่านบุญราศี
ร่างที่แห้งติดกระดูก แต่ไม่เน่าเปื่อยเลย...
คิดในใจว่า...แล้วตรูจะอยู่ที่นี่คนเีดียวได้ป่าวนี่...
จะกลัว หรือ จะเกรงดี...ต้องเลือกสักอย่างแล้วละ.....

อย่างไรก็ตาม...ผมต้องเปิดปิดวัด...เปลี่ยนเทียน..และอยู่ใกล้ชิดท่านทุกวัน
จนตอนนี้ผมรู้สึกว่า ผมต้องทำความรู้จักกับท่านให้มากขึ้นแล้วละ
ชาวบ้านแถวนี้ศรัทธาท่านมาก...แล้วเราละ...
เป็นคนไทย...บ้านอยู่ไกลโพ้นฟ้า...
ท่านยังเลือกให้มารับใช้พระในบ้านของท่าน...
แสดงว่าคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วละ...

-->
เนื้อหาและรูปภาพในบล็อกนี้ แม้จะไม่ใช่มืออาชีพ..แต่ถ้าจะนำไปใช้ในการอื่น ขอให้แจ้งเจ้าของบล็อกนิดนึงนะครับ
สงวนลิกขสิทธิ์ตามพ.ร.บ. ครับ...