หากให้บอกว่า...รักแบบไหนยากที่สุด...
สำหรับผม...รักที่ยากที่สุดคือ "รักเริ่ม"
หากการนับเลขไม่เริ่มนับหนึ่ง...ก็คงไม่มีสอง สาม และสี่
ในชีวิตคนเรา มีบ้างบางครั้งที่ไม่ชอบหน้าใครบางคน หรือเกลี่ยดขี้หน้ามันสุด ๆ
เหมือนกับว่า...ทั้งชีวิตนี้ คงไม่มีวันจะรักเขาได้
ก็ใช่สิครับ...หากเราประเมินว่า ความรักที่เราจะมีให้กับเขา เท่ากับความรักที่เรามีให้คนที่เรารักอยู่
มันก็คงยาก ที่จู่ ๆ จะรักคนที่เราเกลี่ยด..ได้เท่ากับรักคนที่เรารัก และคนที่รักเรา
หากลองเริ่มต้นด้วยความรักเล็ก ๆ ก่อน ไม่ต้องมากมาย
เริ่มที่มองเขาบ้าง....มองในความดีของเขา แม้เราคิดว่าเขาไม่น่าจะมีเลย
เริ่มที่จะพูดกับเขาบ้าง...พูดดี ๆ กับเขาแม้แค่สองสามคำก็ตาม
เริ่มทักทายกับเขา...ไม่ต้องตั้งใจทักก็ได้...ทักแค่ตอนบังเอิญเจอกันก็ยังดี
เริ่มยิ้มให้เขา...แม้จะเป็นยิ้มแห้ง ๆ ก็ตาม
เริ่มช่วยเหลือเขาบ้าง...ไม่ต้องช่วยตลอดก็ได้ เลือกช่วยแค่ในยามที่เขาเดือดร้อนที่สุดก็พอ
สำหรับผม...ผมเรียกสิ่งนี้ว่า....การเริ่มรัก...
สักวัน...เราอาจจะพบว่า...
การเริ่มในสิ่งเล็ก ๆ ของเรานี้...ทำให้ความสัมพันธ์ของเรากับคนที่เราไม่ชอบ...เปลี่ยนไป...
และกลายเป็นความรักอันยิ่งใหญ่ โดยที่เราไม่รู้ตัวเลยก็ได้
