Edit title Here

ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่
นักคิดร้อยคำ นักธรรมร้อยใจ
วันนี้มีอะไรใหม่ ๆ เสมอในชีวิต
อย่างน้อยก็มีความรักของพระเจ้า
เป็นความรัก...ที่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง...
และอยู่กับเราเสมอ...แม้เราจะไม่ค่อยใส่ใจก็ตาม
Enter
BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

วันเสาร์ที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ช่วงเวลาสั้น ๆ

ชีวิตช่วงนี้...ผมขอให้เป็นเวลาพักผ่อนของผม
หลังจากสองสัปดาห์ที่ผ่านมา มันคือ สัปดาห์แห่งคร่ำเครียดกับการสอบ
และการส่งโครงสร้างสารนิพนธ์...
หลังจากที่ผ่านพ้นไป...ผมรู้สึกถึงคำว่า "ฟ้าหลังฝน"...มันมีจริงๆ หรือนี่?

หลังจากครั้งที่แล้ว..ได้ถอดความคลิปหนังสั้น..สั้นจริงๆ ของ Constantin Pilavios
ครั้งนี้เลยขอทำอีกสักครั้ง...
แม้ว่าภาษาการแปลของผมจะไม่ค่อยดีนัก.
..แต่ผมรู้สึกว่าได้รับอะไรหลาย ๆ อย่างจากการแปลสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้


เรื่องนี้ ชื่อในภาษาอังกฤษ และภาษากรีก คือ 

Small Pleasures (Μικρές Χαρές) 2008


กาลครั้งหนึ่ง หมู่บ้านอันไกลโพ้น มีหนุ่มน้อยคนหนึ่งซึ่งใช้ชีวิตค่อนข้างแปลกจากคนอื่น
เขาชื่อ Eftichis ทุกอย่างในชีวิตเขาดูราบรื่นไปหมด จนกระทั่งวันหนึ่ง...
เมื่อหลายปีก่อนเกิดอุบัติเหตุขึ้นกับเขา เป็นเหตุทำให้เขาเข้าใจชีวิตในอีกรูปแบบหนึ่งที่ต่างออกไปจากคนธรรมดา


ปริศนาเรื่องชีวิตมนุษย์...
...ปัญหาที่มนุษยชาติพยายามหาคำตอบมาหลายศตวรรษกระทั่งปัจจุบัน
แต่เขาได้พบความหมายของชีวิตแล้ว
เขารู้ว่าความสุขนั้น ไม่ใช่อะไรอื่น นอกจากช่วงเวลาเล็ก ๆ ในปัจจุบัน เวลาที่ไม่อาจเห็นได้
ช่วงเวลาเล็ก ๆ ในชีวิตของเขาคือ...



เวลาที่มีใครสักคนนอนเคียงข้างเราตลอดทั้งคืน
เวลาแห่งความฝัน..
เวลาที่คุณตื่นขึ้นพร้อมกับเสียงร้องเพลงของนกกระจอก
และพร้อมกับกลิ่นสะอาดสดชื่นของมวลสิ่ง
ข้างๆ มีคนที่เรารักนอนอยู่ สัมผัสพวกเขา และจูบพวกเขา
เวลาที่ใบหน้าของเราได้สัมผัสกับน้ำอุ่น ๆ จากฝักบัว
เวลาที่บ้านของเราอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของขนมเค้กยามเช้า
เวลาที่เราถือแก้วกาแฟอุ่น ๆ ขณะที่อากาศนอกบ้านหนาวเย็น



เวลาที่เราตัดลูกมะนาวจากต้นที่เราปลูกเอง
เวลาที่เรารับรู้ว่าสายลมพัดปะทะใบหน้าของเรา
เวลาที่เรารู้สึกว่าความคิดของเราว่างเปล่าที่สุด เมื่อเราลอยเคว้งอยู่ใต้น้ำ



เวลาที่เรายังคงทำอะไรต่อมิอะไร เหมือนกับที่เราเคยทำสมัยเด็ก ๆ
เวลาที่คนอื่นต่างวิ่งถือร่มหลบฝน แต่เรายังคงยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนนั้น
เวลาที่เราเดินบนหญ้าที่เปียกชุ่มด้วยเท้าเปล่าของเรา



เวลาที่เราถือลูกโป่งออกไปเดินเล่นข้างนอก
เวลาที่เราเชื่อมั่นในบางสิ่งที่ไม่อาจอธิบายได้ด้วยเหตุผล
อย่างเช่น เชื่อว่าแมลงเต่าทองเป็นตัวนำโชคลาภมาให้
เวลาที่เราไม่กลัวอะไรเลย
เวลาที่เราทำอะไรบางอย่างที่ดูไม่สมวัยเอาซะเลย
เวลาที่ได้ยินเสียงคลื่นกระทบหาดทาย



เวลาที่เราได้สัมผัสโลกด้วยเท้าสองข้างของเรา
เวลาที่เราไม่ได้คิดถึงเรื่องใด ๆ เลย
เวลาที่มีคนกระซิบบอกความลับบางอย่างกับเรา
และ.....เวลาที่เรานั่งมองดูพระอาทิตย์ตกดิน....



แม้ว่าคนอื่น ๆ จะรู้ว่าเรามองไม่เห็นพระอาทิตย์หรอก....
....เพราะผมตาบอดนั่นเอง........

-->
เนื้อหาและรูปภาพในบล็อกนี้ แม้จะไม่ใช่มืออาชีพ..แต่ถ้าจะนำไปใช้ในการอื่น ขอให้แจ้งเจ้าของบล็อกนิดนึงนะครับ
สงวนลิกขสิทธิ์ตามพ.ร.บ. ครับ...