พอกลับมาถึงโรม...พวกเราก็พากันไปเยี่ยมวาติกัน
ไปถ่ายรูปให้หายคิดถึงกันไปเลย...
วันนี้อากาศร้อนจัดมาก
ใส่แว่นกันแดดยังเอาไม่อยู่ ทำให้หน้าดำคร่ำเครียด
จนกลายเป็นแจ๊คแฟนฉัน...อย่างที่เคยโดนล้อสมัยเด็ก ๆ ไปแล้ว...
วันนี้ผมไ่ม่ได้ไปคนเดียว แต่ไปกับแขก...แขกที่เป็นคนไทย(งงมั้ย)
แต่พอแสงตะวันคล้อยแล้ว...ก็ทำให้ภาพดูดีขึ้นมาอีกนิด...
พวกเราถ่ายรูปกันจนเหนื่อย
เดี๋ยวมุมนั้น มุมนี้.....จนนักท่องเที่ยงมอง........
แต่ไม่รู้ว่ามองด้วยสายตาแบบไหน
หุหุ มาถึงขนาดนี้แล้ว....จะแค่สื่อทำไมครับ...
ก็เลยพากันภ่ายต่อไปจนหนำใจและหายคิดถึงโรมกันเลย
วันศุกร์ที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2554
หายคิดถึง ที่วาติกัน
เนื้อหาและรูปภาพในบล็อกนี้ แม้จะไม่ใช่มืออาชีพ..แต่ถ้าจะนำไปใช้ในการอื่น ขอให้แจ้งเจ้าของบล็อกนิดนึงนะครับ
สงวนลิกขสิทธิ์ตามพ.ร.บ. ครับ...