วันพุธนี้ได้เวลาดี เริ่มเข้าเทศกาลมหาพรต
อยากให้เพื่อน ๆ เริ่มต้นให้ดีดี...
ไม่ต้องเริ่มต้นที่ดินดีก็ได้...แต่ให้เริ่มดีที่หัวใจ...
และทำให้เทศกาลมีความหมายกับชีวิตคริสตชนของเรา
วันนี้ก็เอาบทความเรื่อยเปื่อยอีกบทหนึ่งมาฝาก..และไม่ลืมที่จะวาดการ์ตูนตัวน้อย ๆ มาให้ได้ชมกันดว้ย...
ภาพอาจไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องนะครับ..เพราะไม่ค่อยมีเวลาวาดสักเท่าไหร่..
เอาเท่าที่มี...ดีเท่าที่เป็น..มาฝากก่อนละกัน..
เช้าวันหนึ่ง ผมเปิดคอมฯเช็คเมล์ตามปกติ
พบข้อความจากน้องชาย ส่งมาให้ อ่านแล้วก็ขำดี
หลายคนคงเคยได้อ่านแล้ว....
ขอให้ชีวิต มี TOSHIBA จะได้ นำแต่สิ่งที่ดีสู่ชีวิต
ขอให้ชีวิต มี Hell’s blue boy ชีวิตจะได้ หวานชื่นรื่นรมณ์
ขอให้ชีวิต มี Coke ชีวิตจะได้ มีแต่ด้านดี ๆ
ขอให้ชีวิต มี DTAC ชีวิตจะได้ FEEL GOOD
ขอให้ชีวิต มี M-150 จะได้ ไม่มีลิมิต ชีวิตเกินร้อย
ขอให้ชีวิต มี การบินไทย ชีวิตจะได้มีแต่ใคร ๆ รักคุณเท่าฟ้า
ขอให้ชีวิต มี 1-2-call ชีวิตจะได้มีแต่คำว่า Freedom
ขอให้ชีวิต มี Clorets ชิวิตจะได้มี เสน่ห์อยู่ที่ลมหายใจ
ขณะที่ผมอ่าน ผมก็ยิ้มไป คนเรานี่ก็สร้างสรรค์ดีนะ
สามารถเอาสโลแกนของโฆษณามาเรียงต่อกัน
แล้วทำให้คนอ่านมีความสุขได้
ทั้งที่สินค้าบางตัว กับคำโฆษณาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลย...
พอผมอ่านจบ ก็คิดในใจว่า น่าจะดีกว่านี้ ถ้าชีวิตมีอย่างอื่นที่เหนือกว่า
(เพราะไม่แน่ใจว่า เป๊ปซี่ดีที่สุด จริงหรือเปล่า)
...ที่สุดก็คิดประมาณนี้ว่า
ขอให้ชีวิต มี พระจิตเจ้า จะได้มีครบทุกด้าน
ขอให้ชีวิต มี พระหรรษทาน จะได้มีพระพรสถิต
ขอให้ชีวิต มี ความศักดิ์สิทธิ์ จะได้พิชิตมาร
ขอให้ชีวิต มี ปรีชาญาณ จะได้มีครบคุณธรรม
ขอให้ชีวิต มี ความเชื่อนำ จะได้เข้มแข็งภายใน
ขอให้ชีวิต มี ความไว้ใจ จะได้ยึดพระองค์เป็นหลัก
ขอให้ชีวิต มี ความรัก จะได้แบ่งปัน
ขอให้ชีวิต มี พระองค์ทุกวัน จะได้รับใช้ด้วยใจยินดี
เป็นไงบ้างครับ พอจะสู้ชุดแรกได้ไหม
อันที่จริงผมก็ไม่ได้เป็นคนเจ้าบทเจ้ากลอนสักเท่าไหร่นัก
แต่เอาเข้าจริง ๆ ก็พอจะกล้อมแกล้มไปได้
ที่จริงแล้ว ที่ผมพล่ามมาทั้งหมดนั้น
ผมขอสรุปเป็นกฎเหล็กสองข้อสั้น ๆ คือ
ข้อแรก อย่าลืมพระเจ้า
ข้อสอง อย่าลืมข้อแรก
(ขอหักมุมนิดนึงนะครับ... คงไม่เป็นไรนะ
เพราะชีวิตคนเรามีหลายมุม หักมันสักมุมขนหน้าแข้งคงไม่ร่วงหรอก)
ด้านดี ๆ ของชีวิตของคนเรา ถ้าหยิบยื่นให้กันง่าย ๆ เหมือนกับการส่งอีเมล์หากันก็คงดี
มีอะไรดี ๆ ก็ส่งต่อ ๆ กันไป
ส่งกันไป ส่งกันมา จนที่อยู่เมล์ยาวเป็นหางว่าว รู้กันทั้งบ้านทั้งเมืองว่าใครส่งหาใครบ้าง
แล้วยิ่งเป็นอีเมล์ลูกโซ่นะ ยิ่งทำให้ผมรำคาญ
อีเมล์ประเภทนี้ชอบมีเงื่อนไขแปลก ๆ
เช่น ถ้าเราส่งต่อเท่านั้นเท่านี้ ภายในกี่วัน จะได้โน้นได้นี่
และถ้าไม่ทำตามเงื่อนไขที่บอกไว้ จะเสียโน่นเสียนี่ (แต่ถ้าเสียหนี้ก็ดีนะ จะส่งมันทั้งวันเลย)
การได้รับคำแนะนำดี ๆ มันก็เป็นการเติมพลังใจในการดำเนินชีวิต
แต่เมื่อได้รับมาแล้ว อ่านแล้ว รู้แล้ว แค่นี้พอแล้วจริงหรือ
หรือคิดไปเองว่า...เดี๋ยวสิ่งดี ๆ ก็จะเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ
ความดีของชีวิต....นะครับ ไม่ใช่ทรัพยากรธรรมชาติ จะได้งอกเงยขึ้นมาเองได้
ก็รู้ครับ ว่าการทำความดีมันไม่ง่ายเหมือนการอ่านเมล์
เพราะมันต้องอาศัย “การออกแรง”
สิ่งดี ๆ ในชีวิตคนเราไม่ใช่เป็นเพียงมโนคติภายในองค์ความรู้เท่านั้น
แต่ต้องสัมพันธ์กับส่วนต่าง ๆ ของร่างกายด้วย
มือไม้ต้องขยัน ๆ ปากคัน ๆ ต้องควบคุม หัวใจที่กลัดกลุ้มต้องค่อย ๆ เพลา ๆ ลงบ้าง
และส่วนอื่น ๆ อีก ต้องขยับ ต้องกระฉับต้องกระเฉงกันหน่อย
เมื่อเราลงมือทำแล้ว จึงจะถือว่า เราได้นำความรู้ที่มีอยู่ มาปรับปรุงเปลี่ยนแปลงชีวิตอย่างเต็มความสามารถ
แล้วชีวิตก็จะดีขึ้น และดีได้อีก...ถ้าใจอยาก..
