ตื่นเช้า...แค่ไหน...ก็ไปไม่ทัน...(เพราะชอบตื่นสาย)
ตั้งแต่วันจันทร์...ถึงอาทิตย์...
ผู้คนมาก...มาย...ยิ่งกว่ารถติด...
ตรูคิดผิด...หรือป่าว..ที่มา...
เข้าคิว...ยาวเหยียด...สองชั่วโมง...
เข้าโค้ง...สองครั้ง...ยังไม่ถึง...
เข้าดี...ไม่เข้าดี...คำนึง...
รำพึง...รำพัน...เหนื่อยใจ...
เอ้า...อดทน...อีกหน่อย...ไม่ไกล...
อยู่ใกล้...ทางเข้า...ใจชื้น...
อย่าคิด...ว่ามี...วันอื่น...
ทนยืน...กัดฟัน...วันนี้เลย...ให้มันรู้กันไป..
อยู่โรม...มานาน...ชะล่าใจ...
อยู่ใกล้...ซะป่าว...แน่นิ่ง...
วันนี้...ต้องเห็น...ของจริง...
ละทิ้ง...การงาน...การเรียน...
ทางเข้า...ทางเดียว...แต่หลายกลุ่ม...
คนรุม...เข้าแถว...ไม่ขาด...
กลุ่มทัวร์...ที่จอง...ไม่พลาด...
ถูกกวาด...เข้าทาง...พิเศษ...
อีกกลุ่ม...ก็แขก...วีไอพี...
กลุ่มนี้...ยิ่งเร็ว..มีใบผ่าน...
กลุ่มเรา...คนธรรมดา...ต้องรอน๊านนานๆๆๆๆๆๆๆๆ
สงสาร...คนแก่..เด็กๆ...และตัวเอง..จริงๆ
(แล้วจะมาต่อภาคสองนะครับ เรื่องนี้มีหลายภาคนะครับ...แบบว่ามีเรื่องเล่าเยอะมาก)
