หากนับวันเวลา...ที่ได้ขยับ กระสับกระส่าย ร่างกายอันกำยำ อย่างเป็นทางการ..
หรือที่เรียกว่า ได้ออกกำลังกายอย่างเอาเป็นเอาตาย...
มันก็นานพอสมควร...
จนตอนนี้ร่างกายรู้สึกว่ามีส่วนเกิน จนกลายเป็นส่วนกลมไปหลายส่วนแล้ว..
ฟ้าเล่นตลกอะไรกับผมอีกก็ไม่รู้....
โอกาสที่จะได้ออกกำลังกายมาถึงอีกแล้ว.....
"อ้าว...ที่นี่มีสนานเทนนิสด้วยเหรอ???"
คำอุทานปะปนกับความตื่นเต้นดีใจของผม....
เมื่อได้ฟังการเล่าเรื่องการเล่นเทนนิสของเพื่อน ๆ รุ่นจิ๋วของผม...
วันนี้เลยได้โอกาส มาเล่าเรื่องราวของเพื่อน ๆ รุ่นจิ๋ว..นักเทนนิสรุ่นเยาว์
และเรื่องราวของนักเทนนิสรุ่นเดอะอย่างผม...
ที่ผมกลายเป็นเด็กโข่ง...ไปเรียนเทนนิสกับเด็ก ๆ ตัวเล็ก ๆ
พออาจารย์ให้ทำอะไร...เด็กโข่งอย่างผม ก็ทำอย่างสุดฝีมือ..
เพราะกลัวว่าจะอายเด็กมัน....
อาจารย์ก็...ชื่อเดียวกันกับผมด้วย...
โทมมาโซ....
งานนี้เลยฉลุย....
ครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับการเล่นเทนนิสคอร์ทดิน...
เคยเห็นแต่ นาดาล เล่นในทีวี...
วันนี้ผมเลยขอ หน้าด้าน...บุกบั่นไปเล่นบ้าง...
และไม่รู้ว่าเค้าจ่ายค่าสนามกันหรือป่าว...แต่ก็ลงไปเล่นเฉยเลย...
หนึ่งสัปดาห์ได้เล่นสามวัน คือ วันจันทร์ พุธ และศุกร์...เริ่มเวลา ๑๐.๐๐ น.
สรุปแล้วผมต้องเดินลงเขาทุกวัน....เพราะว่า
วันอาทิตย์ อังคาร พฤหัสฯ และเสาร์ ต้องเดินลงไปทำมิสซา....
โอ้ชีวิต..คราวนี้ละ..จะได้บอกลาบรรดาเพื่อนพ้องไขมันทั้งหลายซะที...
และต้องมาเล่นกับเด็ก ๆ ที่มีผู้ปกครองมาคอยดูแล...และพวกเค้าแลดูผมเล่นตลกไปด้วย..
พูดแล้วก็ขำตัวเองเหมือนกัน ทำไปได้....
การวิ่งรอบสนามฟุตซอล ๑๐ รอบ...ไม่ใช่วิสัยของผม...แต่ท่องไว้ในใจ..ว่า..เพื่อสุขภาพ ๆ ๆ
เสร็จแล้วก็มากระโดดไปไมา...อยู่หลายรอบ ถอยหน้า ไปหลัง...หย่องแหย็ง ๆ
เหนื่อยเอาการเหมือนกัน...
ต่อมาก็ซิทอัพ...โอ้ว แม่เจ้า...พระเจ้าจอร์ช มันยอดมาก...
อยากได้แอ๊บดอมิไนเซอร์มาช่วยจัง...จะได้ซิกแพ็คก็งานนี้ละ...(ฝันไว้)
แล้วก็วิ่งด้วยความเร็วสูง..ระยะสั้น..อันนี้สบายอยู่แล้ว...ระยะสั้นนะ...ระยะยาวมิไหว
เมื่อวอร์มเสร็จก็ลงสนาม...
หัดแบ็กแฮนด์ โฟร์แฮนด์...
ดีเหมือนกันเป็นการรื้อฟื้น...
คราวนี้ได้เล่นแบบมีครู...รู้สึกว่ามั่นใจ...เมื่อก่อนไม่มีใครสอนเลย...ต้องหาความรู้เอง
ผิด ๆ ถูก ๆ ....
พอเล่นไปเล่นมาก็เริ่มดีขึ้น...แต่คอร์ทดินนี่ก็ดีนะ...
เป็นดินชนิดพิเศษ...ไม่เปื้อนตัว ไม่เปื้อนลูก...
สนุกดี....
ชีวิตเราช่างติดดินจริง ๆ ...
ลำบากนะนี่..ถ้าต้องมาเล่นอย่างนี้ทุกวัน...
เป็นกางเขนรึป่าวก็ไม่รู้....ฮ่า ๆๆๆ
คราวนี้ถ้าได้กลับไปโรม เพื่อน ๆ คงแปลกใจว่าไปทำอะไรถึงได้ผอมซะขนาดนี้....
ขอบคุณพระเจ้า...ที่เตรียมสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตลูกเอาไว้อย่างดี...
บนหนทางแบบนี้...ใครจะรู้ว่า...มีสิ่งดีดีให้ค้นพบเสมอ..
