หากว่าเราแต่ละคน รู้จักหยิบยื่นสิ่งดีดี ที่เรามี ให้กับผู้อื่น
แม้ไม่ใช่สิ่งใหญ่โต หรือมีคุณค่าราคาอะไรมากนัก
แต่หากทุกคนนำมันออกมา
ก็จะกลายเป็นสิ่งใหญ่โตและประมาณค่ามิได้
การให้คือการเิติมเต็มให้โลกใบนี้น่าอยู่ด้วย "น้ำใจ"
เป็นน้ำใจที่คนในสังคมมอบให้แก่กันและกัน โดยไม่แบ่งแยกเพศ เชื้อชาติ และการศึกษา
หากแต่ว่า ก่อนที่เราจะให้อะไรใคร เราต้อง "มี" เป็นทุนไว้ก่อน
ผมขอเรียกปลาสองตัวที่พระเยซูเจ้าทรงนำมาแจกให้ประชาชนกินนั้นว่า
ปลาทู (Two) ทู ในที่นี้ หมายถึง สอง เพราะมีปลาอยู่สองตัวนั้นเอง
เพราะฉะนั้นการใ้ห้จึงเป็นแบบ Two ways... คือได้รับทั้งไปและกลับ
การให้นั้นทำให้เกิดความสุข
เป็นความสุขที่เดินทางไป และกลับ
ขากลับให้ความสุขแก่คนให้
(ฟังดูเหมือนจะคมนะ)
ส่วนขนมปังห้าก้อนนั้น หมายถึง "สิ่งที่เราต้องให้สำหรับตัวเอง"
เป็นสิ่งที่ทุกคนควรมีติดตัวไว้เป็นทุน สำหรับแบ่งปันแ่ก่ผู้อื่น
เริ่มต้นที่การให้กำลังใจตนเองในเวลาที่ท้อแท้
เพื่อที่จะรู้จักแบ่งปันกำลังใจให้แก่ผู้อื่น
ให้อภัยตัวเองด้วยการพูดคำว่า "ไม่เป็นไร" หรือ "ช่างเถอะ"
เพื่อที่จะรู้จักให้อภัยแก่ผู้ือื่น
ให้โอกาสแก่ตนเองได้แก้ไขข้อผิดพลาด
เพื่อที่จะรู้จักมอบโอกาสให้แก่ผู้อื่น
ให้รอยยิ้มแก่ตนเองทุกวัน
เพื่อที่จะรู้จักแบ่งปันรอยยิ้มให้แก่ผู้อื่น
ให้ความรักแก่ตนเอง
เพื่อที่จะรู้จักแบ่งปันความรักให้แก่ผู้อื่น
"หากคุณเป็นคนหนึ่งที่ยังไม่เคยเป็นผู้ให้
ยังไม่สายเกินไปที่จะเริ่มต้นการให้แก่ตนเองและแก่ผู้อื่น"
(คัดจากส่วนหนึ่งของเรื่อง ขนมปังที่ต้องพกติดตัว จากหนังสือ เริ่มต้นที่ดินดี)
