ขอทักทายนักท่องเน็ตทุกท่าน...
ผมเองก็อยู่ที่นี่ ตรงนี้...
อยู่จนลืมวันลืมคืนกันเลยทีเดียว
ก็เพราะว่าบ้านเล็กหลังนี้
เดินทางมาได้ระยะหนึ่ง....
ซึ่งเลยวันครบรอบ ๑ ขวบมาแล้ว
และไม่ได้ฉลองวันเกิดเลย เพราะมัวแต่ตั้งหน้าตั้งตาอัพอย่างเดียว
แรกเริ่มเดิมที...มิได้ตั้งใจทำบล็อกเป็นของตัวเอง
เพราะกลัวว่าจะไม่มีเวลาจัดการกับมัน...
แต่แล้ว เมื่อได้เข้าไปเยี่ยมชมบล็อกต่างๆ ของท่านอื่น ๆ
ก็เกิดความคิดว่า ถ้าเรามีบล็อกเล็กสักอันคงดี
เอาไว้ใส่ความคิด เอาไว้เล่าเรื่องที่อยากเล่า
เอาไว้เก็บภาพประทับใจ
เอาไว้สะสมภาพวาดต่างๆ
ที่สุดก็ได้บ้านหลังเล็กนี้ขึ้นมา
แต่ก่อนผมก็เคยทำเว็บไซต์อยู่บ้าง..ทำแบบไม่ค่อยเต็มที่
ความรู้ ความสามารถก็จำกัดจำเขี่ยเหลือเกิน...
มันเป็นเว็บของส่วนรวม..ก็ยิ่งทำยาก เพราะต้องฟังความคิดเห็นของทุกคน
ต้องปรับปรุงตามความเห็นส่วนรวม ไม่ใช่ความเห็นส่วนตัว...
ไม่เหมือนทำบล็อกส่วนตัว...ตรูจะทำอย่างไง ก็เรื่องของตรู อันนี้คือความจริง
มันทำให้เรามีอิสระการความคิด...
มีจินตนาการที่ค่อย ๆ เติบโตขึ้น
ไม่ต้องเิติบโตตามความคิดของคนอื่น ๆ
แต่ค่อย ๆ เติบโตตามขึ้นแบบธรรมชาติ แบบธรรมดา ๆ
เมื่อก่อนบ้านหลังนี้ก็ค่อนข้างซอมซ่อ ซกมก สะเปะสะปะ
ตอนนี้ก็ดูกว้างขวาง สะอาดตาขึ้นหน่อย...
เมื่อก่อนใส่รูปก็เล็ก ๆ
เพราะกำลังเรียนรู้ ลองผิดลองถูก...
เมื่อมีคนมาถามว่าจะทำบล็อกให้ได้อย่างนี้..จะต้องทำอย่างงัย..
อันดับแรกคือ ต้องงงก่อน...เหมือนที่ผมเคยงงมาแล้ว
และตอนนี้ก็ยังงงอยู่ เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นบอกอย่างงัย
แต่ถ้าทำบล็อกอยู่แล้ว...ก็น่าจะพัฒนาได้
บางครั้งก็ให้ไปศึกษาเองตามเว็บสอนทำบล็อก...
เพราะไม่รู้ว่าจะอธิบายยังงัย
ก็เพราะว่าบล็อกมันค่อย ๆ โต...
มันไม่ใช่บล็อกสำเร็จรูป..
ผมค่อย ๆ ต่อเติม ต่อระเบียง กันสาด ทางเดิน จัดสวน...
วันละนิดวันละหน่อย...จนกลายเป็นบ้านเท่าที่เห็นอยู่นี้...
บ้านหลังนี้ก็ซับซ้อนพอสมควร
จะต่อเต็มอะไรสักอย่าง
ก็ต้องอ่าน ต้องศึกษาวิธีทำอยู่นาน บางครั้งก็สองสามวัน
ถึงจะทำสำเร็จ...มิใช่ว่า ได้มาดั่งใจเนรมิต...
พอมีแล้ว ทำแล้ว...บางครั้งก็รื้อออก ทำใหม่...
บางครั้งทำใหม่แล้ว..ยิ่งเหลวกว่าเดิม ก็กลับไปใช้อันเก่า...
อะไหล่ใช้สอย ก็ต้องเก็บเอาไว้ในห้องเก็บของ...
เอาแต่ของที่อยากโชว์ออกมารับแขก (แขกที่มีน้อยนิด)
แต่ก็ขอบคุณทุกแรงใจ
และทุกคนที่มาเยี่ยม แม้จะไม่ได้เม้นให้ก็ตาม
สำหรับ...จำนวนคนที่มาเยี่ยม..ไม่ใช่ปัญหา
สิ่งสำคัญอยู่ที่ ทำแล้วมีความสุึข รู้สึกว่ามันเกิดประโยชน์ต่อชีวิตของตนเอง
อันนี้แหละ คือ เหตุผลที่ต้องเข้ามาปรับปรุงอยู่อย่างสม่ำเสมอ...
เคล็ดไม่ลับของผมในการสร้างบ้านหลังนี้คือ
ต้องทำให้สม่ำเสมอ...ไม่เป็นคนผีเข้าผีออก
ไม่คาดหวังอะไรไปมากกว่า...ให้บล็อกได้อัพอย่างสม่ำเสมอ...
ต้องขอบคุณแขกผู้มาเยือนอย่างสม่ำเสมอ...
ต้องสรรหาสิ่งใหม่ ๆ สิ่งดี ๆ มาต่อเติมบล็อกให้สม่ำเสมอ...
ต้องแสวงหาความรู้เพิ่มเติมอย่างสม่ำเสมอ...
และ...ต้องมีความสุขอย่างสม่ำเสมอ...
สรุปก็คือ ต้องทำทุกอย่างอย่างสม่ำเสมอ....นั่นเอง...
ความเพียรอดทน จึงเป็นเืรื่องสำคัญ...
ขอบคุณที่อยู่กับผมทุกอารมณ์
ขอบคุณพระเจ้าสำหรับวันนี้....
วันนี้คุณอัพบล็อกหรือยัง?
......................................
